Wing of Love
Blogs
Welkom op mijn blogs pagina. Voordat ik de diepte in duik, wil ik eerst het volgende zeggen. Het kan zijn dat mijn blog voor een aantal mensen wat “zweverig” of vreemd kan klinken. Misschien zelfs een beetje confronterend. En natuurlijk hoef je niet eens te zijn met alles wat ik schrijf.
Maar dit is wel mijn waarheid. Mijn waarheid die ik graag in alle liefde met jou deel. En ik hoop dat je hierdoor nog bewuster mag worden van jouw eigen waarheid. Wat neem je mee, waar kies je voor en wat laat je staan? Alles is goed, zolang jij je ware waarheid voelt en volgt.
Weet dat het nooit mijn intentie is de ander te willen kwetsen, op welk manier dan ook.
De wijsheid die ik in mij draag, die draag jij ook. Alleen worden we regelmatig afgeleid door onze drukke levensstijl. Onze bewuste stilte momenten lijken schaars te zijn geworden of we praten er niet zomaar over.
Hopelijk kan ik met mijn woorden jou inspireren.
Mocht mijn blog niet met je resoneren, dan wil ik je vriendelijk vragen met respect mijn blog weg te klikken en deze stilletjes te verlaten. Dank je wel.
De meesten weten dat ik de opleiding Tekenspecialist volg. Ik krijg weleens de vraag “Tekenspecialist, wat houdt het in? Wat is dat nou, wat doe je dan?”.
Tekenspecialist is een vrij nieuwe opleiding. Het is mede opgericht door Gerda Meijer. Zij is tevens de eigenaar van Tekenwijzer (https://www.tekenwijzer.nl/).
Mensen geven bewust of onbewust graag expressie over wat er in ons omgaat. Het dient ook als een communicatiemiddel. Dit zie je tevens terug in de oertijd: de grottekeningen.
Soms zegt iemand “Nou, dat is niks voor mij hoor, want ik kan toch niet tekenen”. Ik geloof dat iedereen kan tekenen. Het hoeft niet altijd om het resultaat te gaan. Helemaal in de tekening op in gaan (genieten), is ook een soort schoonheid.
Geschreven in januari 2022. Nu is het tijd voor de plaatsing.
Het is avond. De kids liggen in bed, manlief achter zijn laptop. Ik zit lekker ontspannen op de bank, met een film op. Ik merk op dat mijn ogen een beetje moe beginnen aan te voelen. Oh jee… De voor mij bekende voor-het-ziek-worden-vermoeide-ogen symptoom.
Even later zit ik een beetje te sniffen. En kort daarna: Hatsjoe! Oh nee hè?! Ik begin toch niet ziek te worden? Ik besluit om op te staan. Ik pak mijn vitamine c, zink en andere antioxidanten mix potje en neem met wat water een capsule in. Zo, klaar. Terug op de warme bank de film herstarten.
Nou mag je best weten dat ik graag oplossing zoek in de natuur. Ik heb na de pubertijd geen paracetamol of iets dergelijks ingenomen. Correctie: toch wel verdoving bij de tandarts en weeëninfuus gekregen bij mijn eerste bevalling. Verder houd ik het op ‘puur natuur’. Waarom? Destijds instinctief zo gehandeld. Vaak las ik op de gebruiksaanwijzingen over de eventuele bijwerkingen en ingrediëntenlijst. Op het Internet zocht ik uit wat een bepaald ingrediënt voor ons lichaam doet.
Ik weet en snap heel goed dat medicatie soms gewoon nodig is. Zoals bij acute (levensbedreigende) situaties, ernstige ziektes, palliatieve zorg, rondom een operatie etc. Ik ben er ook niet tegen. Als het moet, dan moet het ook. En ik ben ook heel dankbaar dat ze er zijn.
Maar voor de andere onschuldige “kleine” ziekten en klachten als verkoudheid, griep, kinderziekten enz. vind ik dat ik hier, gelukkig, keuze in heb.
Buiten begint het echt koud te worden. Alsof een sombere grijze deken over ons heen toegedekt wordt. Ik weet niet waarom (en stiekem eigenlijk ook weer wel), maar de laatste tijd voel ik me emotioneel. Een van mijn belangrijkste uitlaatklep zijn mijn tranen. Ik huil, ik schrijf, ik mediteer, ik geef Reiki aan mezelf.
In zulke periodes is het fijn om mezelf extra te verwennen. Zo’n beeld als: lekker knus op de bank. Achter de rug een paar zachte kussens. Warme laagjes kleren aan, wollen sokken, met eventueel een dekentje over je heen. Dan in je handen een kop heerlijk geurende thee. Misschien wat kaarsjes bij en op de achtergrond fijn muziek. Romantisch met jezelf op de bank. Liefde voor jezelf.
Wellicht ken je ook zo’n geniet-momentje voor jezelf.
Vanochtend had ik zo’n me-time moment. Oké, niet helemaal als in, ontspannen-in-bad-moment. Maar toch wel een vorm van (zelf)liefde.
Vandaag mocht ik naar Anneke gaan voor een Reiki behandeling (https://www.praktijkrozenhart.nl/). Was ik zenuwachtig? Ja en nee. Ik was er vooral klaar voor.
Ik mag mezelf een gevoelsmens noemen. Al bij binnenkomst voelde ik iets in mijn keel en borst. Niet zozeer fysiek, maar op emotioneel/energetisch niveau. Ik was me ervan bewust, maar ik praatte door.
Eenmaal op de stoel beland, werd mij een heerlijk kopje chocolade thee ingeschonken (Yogi Tea). Geurig licht kruidig, zoet en warm. Precies wat ik nodig had in de vroege ochtend.
We praatten wat over mijn hulpvraag en niet veel later voelde ik weer die brok in mijn keel. Dit keer liet ik het gaan. Tranen liepen over mijn wangen. Ik sloot mijn ogen. Ik was er met dit stuk verdriet. Anneke kwam geknield voor mij zitten en pakte mijn handen vast. Een stroom van steun, zachtheid en liefde kwam door het verdriet heen. Ik voelde me gezien, gehoord. Ik voelde me rustiger worden. De golf van verdriet ebde langzaam weg. Ik haalde diep adem. Zo, dat luchtte op. We praatten verder.